M000040

GEGEVENS BETREEFENDE DE BRIEFSCHRIJVER HERMAN EGGINK

In 1925 emigreerde Herman Eggink (Boskamp in de Wildenborch) naar Iowa in de USA. Hij kwam in 1929 even terug op bezoek. In 1932 ging zijn vader Johan Eggink bij zijn zoon Herman, getrouwd met Nettie en de kleine Harold op bezoek, via schip, trein en postauto. Hij hield daarvan een dagboekje bij. Hij bleef er van mei tot september. Thuis op de Boskamp hielden zijn zoons Hendrik Jan en de nog jonge Jan en zijn vrouw Berendina de boerderij draaiende.

DE BRIEF VAN HERMAN EGGINK AAN ZIJN ZUSTER HANNA WERD GESCHREVEN NADAT VADER JOHAN NET AANGEKOMEN WAS.

Melvin, 2 mei 1932

Waarde Hanna,

We hebben uw brief een week geleden ontvangen en daar ik nog niet zolang geleden geschreven had, heb ik gewacht tot nu. Ik was gisteren van plan om u te schrijven, maar in de voormiddag was ik naar een buurman om een kleine broedmachine te lenen en toen was het bijna middag toen ik het ding op z’n plaats had. En gistermiddag zijn we naar de kerk geweest en gisteravond kregen we visite van een buurman. Het is nu maandagvoormiddag kwart over 10 en we hebben net koffie gedronken, ik had voor koffietijd alle wasgoed één keer gedraaid in de wasmachine en nu moet het er voor de tweede keer weer door, maar het tweede water is nog niet warm genoeg, zo nu wil ik dan beginnen aan een brief.
Het regent buiten, zodat ik daar niets doen kan, anders had ik geen tijd om te zitten schrijven.

Donderdagavond. Er is nog niet van gekomen om de brief vol te maken, maar nu zal ik het vanavond proberen.
Vader zit naast me in zijn dagboek te schrijven. Wat waren we toch blij dat vader er was en vader niet minder. We leefden al tussen hoop en vrees dat vader het uitgesteld had daar we hem sinds zaterdag verwacht hadden. Maar gisternamiddag ongeveer 3 uur kwam vader hier.
Hij is van het dorp Hartly tot hier dichtbij gereden met een postbeambte die de post van Hartly naar Melvin brengt. Vader was zover met de trein gekomen en daar die postbode daar aan de trein was en toch naar Melvin moest, hadden ze in het station tegen vader gezegd dat hij wel met die man mee kon rijden. En toen die postbode dicht bij Melvin kwam telefoonde hij dat hij vader bij zich had en dat we hem bij de grindweg zouden afhalen.
Ik was juist bij de buurman varkens krammen op de neus aan het zetten en Nettie was naar Melvin voor boodschappen. Maar de buurvrouw hoorde dat ze de telefoon rongen voor ons en zij antwoordde daar ze wist dat Nettie niet thuis was. En toen werd haar verteld dat vader hier dichtbij was en ze kwam op een draf bij ons bij de varkensschuur lopen en riep: ”Ik heb goed nieuws voor jullie. Je vader is hier in de buurt”. Toen gingen wij gauw op weg met buurman z’n auto, want Nettie was met de onze weg. Toen naar de volgende buurman en daar was Nettie net even gestopt toen ze terug kwam en ik riep tegen haar dat vader onderweg was en dat wij hem gingen halen. Toen kwam ze op een draf met Harold aanlopen en sprong bij ons in de auto en een eindje verder daar kwam de postbode met vader ons al tegen.

Wat was dat fijn. Nettie kan best met vader praten en ze kan vader ook goed verstaan. En vanavond heeft vader Harold al een hele poos op z’n knie gehouden. Gisteravond was Harold nog wat schuchter maar is daar nu al helemaal overheen, dus dat nam niet lang. Hij is anders bang voor vreemden. Ja ik zal je geen reisbeschrijving voor vader aan u geven, dat heb je van huis zeker al wel gehoord. Maar vader zei dat hij vééél liever op een schip zat dan twee dagen en twee nachten op een trein. Dat is ook erg vermoeiend.
Maar vader is nu al aardig op dreef, vanmorgen heeft hij mest gereden met 4 paarden voor de wagen en vanmiddag met 2 paarden geploegd. Daar kan hij bij zitten. Ik heb de mest geladen vanzelf, want ik zou niet graag zien dat vader zich te veel aan ’t zin was. Maar vader zegt dat hij gevoeld zich het best op zijn gemak als hij wat doet. Het is hier lekker zoel, er zitten onweersbuien aan de lucht, het gras groeit hard en de bomen zijn groen. Het is nu de mooiste tijd die vader had kunnen vinden om hier te komen. We zijn wel druk maar als ’t goed weer blijft is de maïs er over een goede week in en dan is het niet zo druk meer.

Maar nu moet ik u van ons allebeide hartelijk bedanken voor het pakje voor Harold. We zijn er blij mee en ook dat het groot genoeg is voor a.s. herfst. Voor nu heeft hij alle kleren die hij nodig heeft want in de zomer kan hij niet zoveel aan hebben.
Nettie zei dat ze het ook heel mooi vond en ik wed dat het hem keurig zal staan.
Een buurvrouw heeft nu ook zo’n pakje gemaakt voor haar kleine jongen van twee jaar, maar die is erg klein. Ze had het gemaakt uit een oude trui van haar man die het niet meer droeg, maar het was nog heel goed. En later hadden andere vrouwen aan haar gevraagd waar ze toch dat mooie pakje gekocht had. Dus het valt hier wel in de smaak, zo’n pakje.
En nu moet ik u gelukwensen met uw kennismaking. Ik ben daar blij om, ik heb altijd een tikje medelijden voor je gevoeld dat je alleen bleef, daarom schreef ik jou ook wat vaker dan de anderen. Maar ik vind het heerlijk dat het zo voor je gegaan is. Zo komt alles altijd toch terecht als we geduld hebben, is het niet?
Morgennamiddag gaan we misschien naar Nettie haar ouders toe, want die zijn ook heel belangstellend naar vader, in het bijzonder Nettie haar vader. Wat een prachtige doos is dat toch die Hendrik Jan voor ons gemaakt heeft. Nadat vader gisteravond naar bed was hebben Nettie en ik het nog een poosje zitten bewonderen. En dat tafelkleedje van oom Berend en tante Chrisje is ook keurig. We gaan het ook gebruiken want het past net op de tafel in de voorkamer. Tenminste ze zeggen dat daar zo’n soort tafelkleed bij hoort. Nu moet ik ophouden, want Vader, Nettie en Harold zijn al naar bed. Met groeten van ons allen.